Ik ben eindelijk begonnen om alvast een en ander op
een rij te zetten voor wat mijn familiegeschiedenis moet gaan worden. Het
voorgeslacht van de familie Bac, de herkomst van die familie en van het
Bac-nageslacht met de naam Van Broechoven, de Bossche patriciërsfamilie Van
Son, wiens dochter Katharina met Henricus van Broechoven trouwde en hun zoon
Jan van Zonne, die als eerste geslachtsnaam Van Son doorgaf aan al zijn
nakomelingen. Er zijn inmiddels veranderde inzichten; andere ontdekte bronnen
die meer duidelijk hebben gemaakt. Er is veel te vertellen. Maar het wordt echt
monnikenwerk, zou je kunnen zeggen. Dat wel. Ik beschik immers inmiddels, na bijna
35 jaar onderzoek en veel leeswerk, veel overleg met bevriende genealogen en
uitzonderlijk veel bronnenonderzoek, over duizenden pagina’s met informatie.
Met het moeilijke rangschikken daarvan, ben ik nu begonnen. Het moet
uiteindelijk resulteren in mijn levenswerk. Mijn laatste werk; een verhaal met
mijn volledige -mij bekende- familiegeschiedenis, vanaf zo ongeveer de vijfde
eeuw na Christus tot nu toe, inclusief al onze kinderen en kleinkinderen
uiteraard. Het zal nog wel enige tijd duren voordat dat werk het levenslicht
ziet. Ik hoop er nog voldoende tijd voor te hebben. Ik ben al een tijdje geleden
begonnen met het bedenken, hoe ik een en ander zal aanpakken. Daar ben ik nu
uit. Dat betekent dat er nog honderden uren werk op mij liggen te wachten.
Illustratiemateriaal heb ik voldoende verzameld. Van oorkonden tot en met foto’s
die José of ik maakten op onze stamboomtripjes, toen we nog over onze auto
konden beschikken. Honderden, zo niet duizenden foto’s en illustraties heb ik.
Ook die moeten worden gerangschikt en toebedeeld aan de ruim dertienduizend
personen in mijn genealogische database in het computerprogramma Pro-gen. Werk
genoeg nog dus. En tussen de bedrijven door gaat alles bij ons zijn gangetje. Deze
week was het weer zowat als vanouds. Behalve natuurlijk Pasen. Op eerste
Paasdag gourmet samen met José en op tweede Paasdag kwamen de kinderen en
kleinkinderen. En voor de rest in de week weer fysio met vooral onzekerheid na
de cardio-versie van de afgelopen week. José ging naar de schildersclub zoals in
het seizoen elke dinsdagavond. Ik ging naar een vergadering van mijn partij op
woensdagavond en ’s middags keek ik in de afgelopen week naar het wielrennen in
de Ronde van Baskenland. Uiteraard zag ik de puike prestatie van Niki Terpstra
in de Ronde van Vlaanderen en woensdagmiddag die renners die uit de strijd
werden gehaald omdat ze onder de spoorbomen doorkropen; de idioten.
Vrijdagmiddag was ik bij het overleg over de coalitievorming in onze gemeente.
In het komende weekend is het Parijs-Roubaix met de doortocht door het beroemde
eeuwenoude woud van Wallers. Intussen lijkt het weer ook langzaam beter te
worden. Achter glas ziet het er al aantrekkelijk uit. Misschien kunnen we
binnenkort weer in de tuin zitten in de zon. Cas kwam woensdag en gistermiddag
was het weer schilderles bij Juffrouw José voor een aantal van onze
kleindochters. Anouk, Renée en ook haar zus Emma kwam een keertje mee. Dat
betekende ook dat de meiden bij oma mochten blijven eten. Frietjes deze keer.
En zo gaat er weer een week voorbij...
(Bron: familiearchief f.van
Son: begin april 2018)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten