Daar de hele riedel op de hartbewaking inclusief
inbrengen van een infuus en niets eten en drinken. Bloedonderzoek was in orde.
Nog geen glas water, want als er iets gedaan moest worden, moest ik 6 uur
nuchter zijn. Ja inderdaad. Een tablet en medicijn ingespoten via het infuus
hielpen niet. Ik had kennelijk een fikse hartritmestoornis, zo bleek en uit
zichzelf ging die niet over.
Dat betekende dus een cardio-versie onder narcose. Een
soort resetten van je hart met het doel het weer op orde te krijgen en de
atrium-flutter – want dat was het-, te lijf te gaan.
Om even na vijven, de hele middag al in het ziekenhuis
gelegen, werd ik naar de OK gebracht om een krap halfuurtje later weer terug op
de kamer te komen. Een stuk meer opgelucht en alles klopte weer zoals nodig en
normaal is bij mij.
Gelukkig. Mijn derde geslaagde cardioversie achter de
rug. Daarna gingen drie sneetjes brood erin als koek in het ziekenhuis, evenals het
kopje thee en glas appelsap. ’s Avonds tegen zevenen mochten we weer naar huis, nu
met Elke. Ons huishouden komt hopelijk weer snel tot rust. Gelukkig is die
korte opname achter de rug. Vandaag gaan we naar Tommy, die zijn verjaardag
viert. Proficiat jongen! Alsof er niks gebeurd is. Ik vond dat ik je dit toch even moest vertellen.... Zo
zit je woensdag- en donderdagavond bij de raadsvergadering, zo lig je
vrijdagmiddag onder narcose op de operatiekamer. Die vorige week heeft er toch flink ingehakt. Ik ben er nog moe van.
(Bron:
familiearchief f.van son: cardioversie 30 maart 2018).
